Een herfstige ochtendwandeling in Malaucène - onder de calvaire

Vaak maken we, nadat we onze baguettes bij de verse bakker haalden, een ochtendwandeling doorheen het oude dorpje. We kuieren dan langs al de oude huizen en verwonderen ons erover hoezeer alles in beweging blijft. Mensen restaureren en decoreren hun woningen hier steeds met respect voor het authentiek Provençaalse karakter en dat maakt dat het wandelen hier bijzonder aangenaam. We eindigen steevast op het hoogste punt van het dorp, de belvédère of de calvaire, waar we de omgeving in ons opnemen en het dorp onder ons bespeuren op nieuwigheden. 

Onderstaande foto's maakte ik onderaan de calvaire dankzij veel spielerei met onze nieuwe camera en de zon ;-) De sunflare maakt de foto's heerlijk feeëriek , dus ik maakte er wel een honderdtal...

Mijn wandelcompagnon/model maakte van de tijd dankbaar gebruik om zich bezig te houden met het plukken van bloempjes - één van haar favoriete bezigheden -. Alle dagen is hier wel iets nieuws te ontdekken en zo ook die dag. 

We hadden ook nog eens het geluk dat de parochiedeur heel even openstond, zodat we binnen konden gluren ...

MM * binnenkijken * de badkamer in enkele details en de trappen

Een badkamer.

Altijd aangenaam als je je daar ruim in kan bewegen
en je kan kiezen tussen een ligbad en douche.
Voor ons is dat belangrijk...

's Ochtends als iedereen zich wil wassen/opfrissen voor de zon je naar buiten roept...

Maar ook is het aangenaam dat je er kleine genotsmomenten kan inlassen, na een lange dag, vooraleer je je klaarmaakt voor de rest van een zalige zomerse avond op een terrasje onder de platanen of op het boventerras terwijl je geniet van de stilte en de sterren terwijl het leven in de rest van het dorp verder gaat enkele straten verderop...

In onze Provençaalse badkamer werd gekozen voor veel witte tegeltjes, gecombineerd met het steeds wederkerende azuurblauwe thema, in de vloer en in details op de muren. Een vleugje landelijke crème en hout, zorgen voor een gezellige en warme toets, zodat ook hier het authentieke van het hele huis in de verf gezet wordt.

Jammer genoeg namen we nog geen mooie foto's van het bad of als overzicht, dus beperken we ons vandaag tot enkele details.
De rest komt later ;-)

De trappen werden allemaal authentiek behouden met veel hout en tomettes.

Het typische Provençaalse kleurgebruik, als in de klassiekers warmgeel en lavendelblauw, werd ook hier behouden.

We twijfelen nog over die grote pot witte verf, zoals ik eerder zei,

maar de vele details in de afwerking laten ons voorlopig nog twijfelen.

MM * binnenkijken * rondom onze woning

Tijdens de herfstvakantie nam ik vaak ons toestel mee op toer door onze woning. We werkten aan wat (afwerkings)details in ons dorpshuis, maar zijn ook druk bezig (of de mannen dan toch ;-)) onze garage een enorme transformatie te laten ondergaan. De garage ligt een straatje verderop en zullen we niet samen met ons huis verhuren. Het is altijd fijn om wat voor en na foto's te nemen, maar ook om de mannen in actie vast te leggen voor het archief.

Als ik dan toch klikkend met mijn fototoestel rondliep, maakte ik steeds van de gelegenheid gebruik om de steeds veranderende lichtinval in en om ons huis vast te leggen. Zei ik al eens dat de herfst het meest fotogenieke seizoen is?!

 

De luiken aan de Rue St Alexis verfden we taupekleurig. Enkel aan de inkom bleven ze aan de binnenkant lavendelkleurig, matchend met onze voordeur en onze Provençaalse keuken (zie hier).

Ons huis heeft ook aan de andere zijde, aan de Grand'Rue, ramen maar deze werden in de typische donkergroene kleur van hier geverfd. Het is belangrijk om in deze streek tradities en afspraken in ere te houden. Enkel zo behouden deze dorpjes hun authentieke karakter. Bizar genoeg nam ik in de herfstvakantie geen foto's van de andere kant.

Naast de imposante Provençaalse St Michelkerk kan je niet kijken. Je ziet ze van overal in en om ons huis en ze waakt ook over onze wagen. ;-) De klokken geven je het juiste uur van de dag maar zwijgen 's nachts.

Het zicht vanop onze roze slaapkamer naar de kerk en de oudste huizen van het dorp, bij het zakken van de zon in de vooravond,

is zalig bij het lezen van een goed boek.

Ook onze grillige sterke Provençaalse plantjes kwamen helemaal in herfstkleuren op ons terrasse tropézienne.

Kijk je graag, tussen blogposts door, naar onze foto's in en om ons huis, maar ook in de nabije omgeving,

dan kan je steeds terecht op onze Instagram (hier).

Herfsttourtje in de Dentelles de Montmirail - deel 2

Zoals beloofd, volgt vandaag deel 2 van ons herfsttourtje in de Dentelles de Montmirail. In La Roque Alric zou ik eindeloos foto's kunnen nemen... de huizen en het dorpje zijn magnifiek mooi in hun rustige omgeving vol groen, geel, rood, ... Het dorpje ligt heel hoog boven het wijndal en heeft amper 70 inwoners.

Een echt village perché. Het was al tegen de avond aan, dus de schaduwrijke stukken van het dorpen hadden al een blauwige sfeer, maar dat is daarom niet minder mooi.

De herfst is eigenlijk een topperiode om de streek te bezoeken. De natuur krijgt alle gouden schakeringen tussen groen en rood. De zon geeft voldoende warmte en een al even bijzondere gouden gloed aan de huizen en de omringende natuur. Het is overal heerlijk rustig zonder doods te zijn. Zoals we al zeiden, een echte aanrader!

Na La Roque Alric, reden we richting Le Barroux, waar we kronkelend omhoog en omlaag reden, de vele wijngaarden passerend. Je wordt hier vooral ook getrakteerd op een adembenemend zicht op de Reus van de Provence, de Mont Ventoux. Deze tijd van het jaar is zijn top veelal wolkeloos en prachtig zichtbaar, temidden van al die herfstige tinten. Je ziet ook heel mooi het kasteel van Le Barroux trots pronken boven zijn stadje en le Pays Ventoux. 

Je kan kiezen waar je je focus op legt in deze streek ...

We besloten niet langs Le Barroux zelf te rijden maar binnendoor via Suzette terug naar Malaucène te keren. Kleine paadjes op en neer leiden je langs de mooiste wijnranken, olijfbomen en vergezichten.

 

Genieten ten top.