Vaak maken we, nadat we onze baguettes bij de verse bakker haalden, een ochtendwandeling doorheen het oude dorpje. We kuieren dan langs al de oude huizen en verwonderen ons erover hoezeer alles in beweging blijft. Mensen restaureren en decoreren hun woningen hier steeds met respect voor het authentiek Provençaalse karakter en dat maakt dat het wandelen hier bijzonder aangenaam. We eindigen steevast op het hoogste punt van het dorp, de belvédère of de calvaire, waar we de omgeving in ons opnemen en het dorp onder ons bespeuren op nieuwigheden.
Onderstaande foto's maakte ik onderaan de calvaire dankzij veel spielerei met onze nieuwe camera en de zon ;-) De sunflare maakt de foto's heerlijk feeëriek , dus ik maakte er wel een honderdtal...
Mijn wandelcompagnon/model maakte van de tijd dankbaar gebruik om zich bezig te houden met het plukken van bloempjes - één van haar favoriete bezigheden -. Alle dagen is hier wel iets nieuws te ontdekken en zo ook die dag.
We hadden ook nog eens het geluk dat de parochiedeur heel even openstond, zodat we binnen konden gluren ...
Oh, ik zou ook binnengegluurd hebben! Ik vraag mij nu af waar dat juist is, dat hoogste punt. Wij zijn ooit eens op camping geweest in Malaucène (ik denk in '99), dat lag op een bergwand (andere kant van de gigant), we vonden het niet meer terug de vorige keer dat we in Malaucène waren.
BeantwoordenVerwijderen