Grappig hoe steeds weer dezelfde vragen aan ons gesteld worden, nu we onze keuze voor de kale Berg hebben bestendigd voor de toekomst...
Er zijn 2 vragen die heel vaak weerkeren:
Vraag 1:
"Ah, jullie zitten aan de Mont Ventoux... maar daar kun je alleen maar gaan om te fietsen, zeker?!"
Antwoord 1:
"Nee hoor, getuige daarvan zijn onze ettelijke blogposts over ons geliefkoosde stukje van de Provence ... en daar zullen er nog ontelbaar veel aan toegevoegd worden! Alles valt hier op zijn plek: cultuur, historie, natuur, genieten, marktjes, lokale specialiteiten ontdekken, wandelen, fietsen, nietsdoen, la douce France, lekker eten en drinken, ... vivre comme Dieu en Provence, quoi!"
Vraag 2:
"Zijn jullie zelf wel al eens naar boven gefietst?"
Antwoord 2:
JA!
Guy is al vaak - als in : minstens 1x per vakantie en dat zijn er ondertussen toch wel héél wat - naar boven gefietst, al heeft hij de tel niet meer bijgehouden. De cinglé du Ventoux (de 3 kanten op 1 dag beklimmen) staat sinds vorige zomer op zijn palmares, al wordt daar zelden mee uitgepakt ;-) Het gaat hem meer om de fun, het genot tout court en de uitdaging dan om de trots...
Maxime probeerde ook al elk jaar om een klein stukje hoger te raken op de berg. En al zijn er voor-en tegenstanders van zo'n gigantische beklimming voor kids... wij steunen hem in zijn keuze en 1x per jaar mag hij die uitdaging, zonder stress of push aangaan. Vorig jaar fietste hij rustig aan vaders' zijde naar boven, op 8,5 jarige leeftijd. Als ouder kan je dan alleen maar trots zijn!
Clarice is er ook vorige zomer op gefietst, vanaf Malaucène, tot zo'n 3km ver. Het doet wat, als je al die sportievelingen de fiets ziet nemen en hen ziet verdwijnen, de mythische berg op en het bos in ... zelfs Clarice kreeg toen de kriebels te pakken!
Ikzelf ben langs beide kanten, Bédoin en Malaucène, 2x naar boven gefietst. Genieten en afzien ten top.
Eigenlijk gaat het verhaal van onze beklimmingen terug naar ons allereerste verblijf in Malaucène. Toen we voor het eerst met de mobilhome een maandje door Zuid-Europa aan het touren waren, in 2009, beslisten we om op de laatste dag een ommetoer te maken langs de Mont Ventoux. In het pikkedonker vonden we amper de staanplaats, na veel omzwervingen in de donkere heuvels rondom Malaucène, vertrouwend op Mia, onze GPS. Eens goed aangekomen en de rust van ons bed opgezocht, brak er een hels Provençaals onweer los. In zo'n camper lijkt het dan of je in het hart van de storm ligt!
Maar bon, uiteindelijk breekt ook daarna weer de ochtend aan en bleek die Provençaals zonnig en warm te zijn. Guy vertrok meteen voor zijn allereerste beklimming. God weet hoe lang je daarvoor onderweg bent! De kids en ik bleven in het dorpje voor een wandelingetje en een rustige ochtend à l'aise... maar dat was buiten alle bruisende energie gerekend, die van alle sporters aldaar afspat. De magie die Malaucène op ons heeft, werd toen op en in ons voor de eeuwigheid geprojecteerd...
Ik moest en zou ook diezelfde dag de tocht ondernemen. Guy kwam nog maar net moe maar voldaan naar beneden en aan onze camper gebold of ik verraste hem al met mijn vertrek naar boven! En het moet gezegd, "Wa-aw" ... wat doet die Reus van de Provence toch met een mens! De mobilhome ging mee de berg op, ter ondersteuning en voor een frisse douche bovenop de berg met het magnifiekste uitzicht ooit! Nu, ik ben zeker geen voorstander van bussen, mobilhomes, laat staan zelfs auto's op deze gevaarlijke, bochtige en steile beklimming, maar toen deed het zó'n deugd ;-)
En zo waren we vertrokken... verknocht aan een leven lang in de Provence, aan de voet van de Mont Ventoux!
Bovenstaande foto zijn onze gamins die in augustus 2015, een tochtje op een stukje van de Mont Ventoux gaan maken ...
Onderstaande foto's werden genomen tijdens de beklimming vanuit Bédoin van Maxime en (een nog bebaarde) Guy, in augustus 2015; het is een zeldzame fotoreportage geworden, want zelden spelen we 'volgauto' op dit parcours van onze geliefde berg... We laten hem liever aan de wandelaars, lopers en fietsers! Enkel bij een speciale gelegenheid rijden we eens met de wagen als bevoorrading en/of bezemwagen mee! De foto's getuigen ook van de weersomstandigheden die bijzonder snel kunnen omslaan of compleet anders zijn 'boven' of 'beneden'.
Zie je het topje van Pyloon, links van Clarice's hoofdje? Dat is het doel van vandaag!
Al moeten we toegeven dat het in juni 2009, de foto's hieronder, wel wat makkelijker was, toen de top (of was het gewoon het hoogtemeterbord?) nog een metertje lager lag ;-)))
Een welgevoede discussie rond de exacte hoogte van die prachtige berg vind je overal op het net; kijk ook op De Kale Berg voor de meeste updates.
Terwijl het eigenlijk gewoon meer 'iets rond de 1900' is... de Provençalen kijken daar niet zo nauw naar - what's in a number?! -:
