La Rentrée

1 september 2016.

6u.

Een klein warm lichaampje kruipt dicht tegen mij aan. Kronkelend zoekt het ventje een knus plekje om zijn slaap verder te zetten. Mijn arm gaat de lucht in en hij vindt zijn ideale nestje... "Mamaaa, ben jij wakker?!" Nog voor ik een antwoord kan geven, volgt "ik kan niet geloven dat ik vandaag al naar onze Franse school ga ..." en valt in slaap. 

6u15.

Kleine voetjes zoeken hun weg rondom het bed om aan de andere kant een knuffelplekje bij mij te zoeken. "Mamaa, waarom ligt Maxime hier?" " Om dezelfde reden als jij, schat..."

7u30.

Zo vroeg hebben we de afgelopen 2 maanden de dag nog niet zien beginnen, maar we zijn er klaarwakker voor. De Grote Dag is aangebroken. Hoog tijd voor een heerlijk ontbijt op het terras, net als alle dagen. Eigenlijk zitten we nog te vroeg aan tafel. Uiteindelijk stond sinds gisteravond alles al klaar en is de nieuwe school het dichtstbijgelegen van alle voorgaande scholen. De boekjes worden terug uit de boekentassen geladen en een plechtig moment volgt.

De gamins hebben een noodboekje gemaakt met alle handige woorden, vertalingen en zinnetjes voor als er op school plots een zwart gat in hun hoofd verschijnt. In datzelfde boekje staat ook hun openingstekstje, waarin ze zich  kort voorstellen aan hun nieuwe klas en hen meteen ook laten weten dat dat noodzakelijke Frans nog niet zo goed lukt als ze wel zouden willen.

Er wordt met uiterste concentratie voorgelezen en gezucht. Oef. Het gaat lukken.

'Bliep'. De gsm gaat. Maxime's beste vriend uit België stuurt een aanmoedigend smsje. Nu gaat het zeker lukken.

Clarice heeft als geluksbrenger mijn oude boekentas mee voor een dagje. Zo gaat het bij haar ook lukken, al is het serieus zeulen met zo'n groot geval.

We zeggen gedag aan de Mont Ventoux en de ezel aan de overkant. 

We zijn vertrokken.

9u.

Aan het schooltje is iedereen paraat. De hele school is er. 13 leerlingen, 2 juffen, 1 oppas, een handvol ouders èn iemand van de pers. Het kan beginnen. Fotomomentje. Aarzelend gaan ze verder de speelplaats op. Een lieve mama helpt de kinderen op weg en na nog geen 5 minuten wordt er volop tikkertje gespeeld met de hele school! 13 kinderen van 6 tot 10 jaar, samen in de klas. Hoe prachtig is dat?!

.... de tijd verstrijkt tergend traag, maar het werk helpt ons voort ....

17u.

Aarzelend stap ik de bibliotheek binnen... "Coucou, hoe was het vandaag?!" De ene enthousiaste reactie na de andere vliegt naar mijn oren! Was de dag ècht zo snel om? Ze komen woorden tekort om alles in geuren en kleuren te vertellen! Axelle, de begeleidster, roept ons nog even na "Ze hebben heel goed gegeten!" Jaa, dat mankeert er hier niet aan. Elke middag eten de gamins  een 4gangen-menu in de Bistrot du Pays in het dorp, La Fourchette au Ventoux. Vandaag was het menuutje: meloen, lasagne, StMoretkaas met brood en een Oreo-ijsje. Nieuwe smaken staan de volgende dagen op het programma, net als zoveel andere nieuwe ontdekkingen!

19u30.

Na een verhaaltje of 2 in agent 212, gillen ze in koor " Ik kijk al uit naar morgen!" 

22u30.

Een geruste en vooral heel gelukkige mama schrijft dit avontuur neer en kiest de mooiste foto's uit.