Renoveren * details in de tuin

De tijd tikt weg terwijl we dit bericht schrijven... de afgelopen week legden we vooral aan heel veel kleine details binnen & buiten de laatste hand. Helemaal klaar zijn we nog niet maar stukje bij beetje komt dat allemaal goed.

Een fauxlamp met Weckpot voor een kaars als sfeerhanger:

We werden verder getrakteerd op echte Provençaalse lange en wolkeloze dagen met heerlijk warme temperaturen (rond de 25°C); dat stimuleert nog eens te meer!

Een bordje 'Les Clés des Oliviers' om de sleutels van onze kamers, Aglandau, Tanche & Picholine,  in stijl op te hangen:

 

Ontelbaar veel lavendelplantjes en andere sterk geurend of kleurende plantjes kregen nog een plaatsje in de tuin. Onze oude Glycine, Wisteria, Blauwe regen is al bijna startklaar om fel paars te pronken... nog even en wij zijn er ook startklaar voor!

Vandaag namen we snel even de tijd voor een - ahum - familieportret (met priemende oogjes door de felle zon) bij ons nieuwe bord (nog te vullen met de nodige informatie) aan de oprit.

Achteraan bij de ingang van de Tanche, maakten we een eenvoudige afscheiding:

2 seasons in 1 day

Zondagochtend.

Eenvoudig genieten van wat er rondom is.

Een witte zondag in ons eigen dorp.

Wit in de bloesemgaarden in onze vallei. 

Lucky aan de overkant van onze tuin 'Goedemorgen' groeten.

Huppelen door bloesems zover het oog reikt.

Tuimelen.

Giechelen.

Afgeknipte bloesems verzamelen.

Ruiken.

Voelen.

Reikhalzend uitkijken naar het proeven.

Opwarmen.

Afkoelen.

Het dorp niet verlaten.

Of toch?

Weer uitzichten zover het oog reikt.

Neerkijken op ons huis van 1000m hoger.

Wit aan de Mont Serein.

Sneeuwpop rollen.

Rillen.

Handen warmblazen.

2 seizoenen op 1 dag.

Neuriën de ganse dag.

En ... vlot de werken hervatten onder een staalblauwe hemel.

Slow living.
Fast renovating.

Dit zijn wij.

Renoveren * het terras van de Picholine

De lente is nu helemaal officieel in het land - al lijkt het al meer dan een maand zo - en dat doet onze groene vingers nog meer kriebelen ...

We hadden eigenlijk nog steeds geen privéterrasje aangelegd voor onze Picholine dus dat kwam goed uit ;-)

Er stond nog wel een bric-à-brac-houthok met veel ditjes en datjes dat afgebroken moest worden, maar dat doen we graag...

Het terrasje an sich was zeker niet het grootste werk dat we hebben verricht maar het was fijn om naast de verfraaiing, vergroening en lenteschoonmaak in de tuin - waarvan de resultaten pas binnen enkele weken duidelijk zullen worden als alles echt helemaal in bloei staat - ook iets nieuws te mogen maken.

 

Het terrasje werd aangelegd op een plek in het eikenbos waar altijd wel een dik of dun streepje zon valt. Ons lijkt het ideaal als koppel om èn schaduw èn zon te hebben;  het stereotiepe man-vrouw schaduw-zon verhaal.

We kozen voor romantische witte Franse tuinmeubeltjes die mooi passen bij deze overwegend witte kamer, Picholine. Het uitzicht op zich heeft bij ondergaande zon ook wel iets romantisch... de grootste Dentelle de Montmirail, de St Amand, kijkt van verre goedkeurend toe.

 

Op een betonplaat werden concassésteentjes gelegd en rondom werd het nonchalant (maar vast) afgeboord met natuurstenen, zoals in de rest van de tuin.

De lavendelplantjes die daarrond zullen geplant worden, komen vandaag toe maar gisteravond huldigden we al het terras even in. Kwestie van testen of de wijn er goed tot zijn recht komt... toch belangrijk voor onze gasten!

Ook fijn om op dit terras, vergezeld van wat lekkers, nog eens te bladeren door de Côte et Provence èn om mijn eigen artikel over Caritas & de Cave de Beaumont-du-Ventoux nog eens onder de loep te nemen.

In de Pers * Cote et Provence * primeur!

Terwijl de blauwe regen er lustig op los knalt (het is de tijd dat zijn lange erwten met luiden knallen openspringen om aan zaadverspreiding te doen) - het is eens wat anders dan champagne - maak ik er geheel toepasselijk een vreugdesprongetje bij ...

Vandaag viel de nieuwe 'Côte et Provence' in de bus!

Een bijzondere moment dat een ogenblikkelijke pauze in de schaduw van de glycine mèt glaasje rosé verdiende .. .

Op p.79 (foto) worden de nieuwe regio-correspondenten voorgesteld... waaronder nu dus ook ikzelf. Speciaal! In plaats van het uit te roepen, volgt er een slik en een knijp, gevolgd door een bizar gevoel van ongeloof. Maxime ziet me kijken en zegt: "Mama, jij hebt wel de mooiste foto, he!". Een dubbel moment om te koesteren. Een Fierheid is op dat moment de juiste naam.

Op p.40 staat mijn allereerste artikel in dit mooie blad! Dat ik graag schrijf over onze mooie regio dat wist u ongetwijfeld al ... en nu mag ik dat ook doen voor 'Côte et Provence'. Een volgende onbeschrijflijk gevoel van trots en ongeloof overvalt me. Hier kon ik enkel maar van dromen! Het is er nu. Echt.

Eigenlijk ging het balletje snel, nogmaals ongelooflijk snel, aan het rollen... Nadat ik was gekozen als regio-correspondent, schreef ik mijn tweede kleine stukje voor de site over onze kleine maar niet te onderschatten Cave de Beaumont-du-Ventoux met zó veel interessante kantjes, dat er prompt voorgesteld werd het artikel uitgebreid te schrijven voor het magazine!

Toen ik contact nam met de Cave, bood Sébastien Carme, directeur, mij een persoonlijke tour aan om het interview on site te doen. De nacht tevoren had het behoorlijk gestormd en de moed zonk me die ochtend in de schoenen, maar amper 10 minuten voor het afgesproken uur klaarde de hemel op! De foto's bij deze blogpost werden op die bewuste dag genomen. Omen est! Boeiend werd er een hele ochtend lang verteld over de wijnen, de natuur, plannen, mensen en de kracht van het leven. We gingen bij de broeders langs, waar we als familie in hun privévertrekken werden ontvangen. Een prachtverhaal met een stevige basis in idyllische landschappen en nog zo veel meer om over te vertellen was het resultaat - om kort te zijn. De bovenbeschreven krop in de keel is er nog, weet-u-wel.

Beide abdijen lonkend naar elkaar ...

... en communiceren met de Mont Ventoux!

En toen moest het interview met Daniël Haïlé nog komen...ik denk niet dat iemand nog meer passie en gedrevenheid in zijn wijnen kan steken! Een ongelooflijk zachte en lieve man die leeft voor zijn wijnen, maar ook voor zijn gezin. Onze kinderen zitten ook samen in het kleine dorpschooltje in Beaumont en dus groeide er al snel een mooie vriendschapsband tussen onze gezinnen.

In een notendop is dit de achtergrond van mijn eerste gedrukte schrijfsel. Enkele nieuw puzzelstukjes die aan onze Provençaalse puzzel worden toegevoegd. Is het te mooi om waar te zijn?! Neen, dit is het. Geniet ervan. Doen we.

Slik.

Meer info:

CARITAS: Vignoble-Caritas.com

CAVE DE BEAUMONT: Beaumont-Ventoux.com