Voor de nieuwe Côte et Provence (nu in de winkel) mocht ik een prachtige middag op ons terras, in het gezelschap doorbrengen van een bijzondere meneer: Toon Claes!
Doordat er , zoals vaak in de papieren media, steeds meer woorden gesnoeid moesteen worden dan oorspronkelijk voorzien, bleef er slechts een fractie over van het relaas van deze magnifieke ontmoeting, vol boeiend Provence-gespreksmateriaal.
Ik deel daarom graag op mijn blog mijn volledige versie van het interview...
Een rustige vrijdagochtend in april.
Het kwik geeft al een mooie 22°C aan en de vogels kwetteren er
lustig op los. De blauwe regen geurt intens en doet zijn naam alle
eer aan. Het regent paarse bloemetjes op onze tafel. Een eenvoudige
frisse Perrier wordt op tafel gezet. De schaduw danst op onze houten
tafel en de zon parelt door het bladerdak van onze abri vol Wisteria.
Rust op het Provençaalse platteland. Enkel het woord van 'Monsieur
Mont Ventoux' doorbreekt de stilte hier op ons terras ... maar ook
hij doet zijn naam alle eer aan; hij is véél meer dan die mooie
titel, hij ìs de Ventoux, hij ìs de Provence des Papes.
Toon Claes is zijn naam.
Dat is toch de directeur van Sporta?
Of wacht ... dat is die bekende chirurg die wereldberoemde
wielrenners, zoals Cadel Evans, Tom Boonen, Mathieu Van der Poel en
noem maar op, al behandeld en/of geopereerd heeft? Hij is toch ook
het diensthoofd van de afdeling orthopedische heelkunde van het AZ
Herentals?
Dit zijn waarschijnlijk de eerste
gedachten die in u opkomen bij het lezen van zijn naam en dat klopt
allemaal helemaal, maar hij is ook veel meer dan dat. Een prachtige
mens die de Provence ademt.
Toon wordt inderdaad het meest in
één ademzucht genoemd met Sporta en 'Mon Ventoux'.
Toon is het boegbeeld van beiden,
maar de geschiedenis van Sporta gaat zelfs helemaal terug naar de
jaren vooraleer hij zelf het levenslicht zag.
Kan u iets vertellen over het
ontstaan van Sporta?
Meer dan 81 jaar geleden was het pater
Antoon van Clé van de abdij van Tongerlo, die de noodzaak zag in
ondersteuning van sportieve activiteiten. Door zijn interesse voor
het wielrennen, ook omdat hij zelf wel aardig met de fiets overweg
kon, ging hij regelmatig een kijkje nemen bij wedstrijden. In die
tijd was het eerder een sport van de 'basse classe' en vloeide de
alchol overvloedig aan de zijlijn. Om deze prachtige sport en vooral
voor de jongere wielrenners, een andere wending te geven, werd Sporta
bedacht.
Door een gezamenlijke passie voor
wielrennen en een grote ambitie om het volk aan het sporten te zetten
is het samen met Antoon van Clé, dat mijn vader , Dries Claes,
Sporta verder vormgeeft. Mijn vader was sportarts en begeleidde o.a.
de bekende topsporters uit die tijd zoals Rik Van Looy, Hedwig van
Hooydonck, Carl Lismont, maar vond ook de begeleiding van (sportende)
kinderen enorm belangrijk.
Sporta staat kort voor sportapostolaat.
en is ontstaan uit 2 belangrijke missies. De eerste is het bewegen
'an sich' promoten, de tweede is het ethische of extrasportieve
aspect, de (sport)waardes meegeven.
Onze familie Claes is katholiek en
draagt het abdijleven, mede dankzij de goede band met pater Van Clé,
een zeer warm hart toe. Toen Antoon overleed in mei '55 en ik in juni
'55 geboren werd, besloten ze mij, Toon, naar hem te vernoemen. Zo
reizen mijn ouders ook naar de Provence om o.a. enkele abdijen te
bezoeken. Toen ze in de buurt van de Mont Ventoux logeerden, in het
mooie Le Barroux, werden eind jaren '80 de abdijen van Ste Madeleine
& Notre Dame de l'Annonciation, mede door hun steun opgebouwd.
Op die manier leggen ze een diepe band
met deze wonderlijke omgeving, de Provence des Papes, en de
gedrevenheid van de paters.
Had u ook meteen een 'klik' met deze
streek?
Toen we eind jaren '80 aan de Côte
d'Azur logeerden, besloot ik op een dag om naar de Mont Ventoux te
komen. Door die dag de mythische Reus van de Provence te bedwingen,
zou dat het begin betekenen van een diepe verbondenheid met deze
bijzondere berg.
Het leven is 1 vat vol toevalligheden
die zorgen dat het steeds weer boeiend blijft.
Het is de start van een mooi
liefdesverhaal tussen hem en 'zijn' Berg.
Om onze 25ste huwelijksverjaardag te
vieren, huurden mijn vrouw en ik een huis in de buurt van Nîmes om
familie en vrienden ongedwongen bij ons te kunnen inviteren. Ik
bedacht toen voor elke woensdag een 'eventje', georganiseerd voor een
allegaartje van vrienden en familie die elkaar amper kenden. Op oude
MTB's trokken we naar de Mont Ventoux. Op de top, bij het zien van
zoveel ontroering, maar ook het ervaren van dat onbeschrijflijke
gevoel van overwinning op zichzelf en die magische berg, was dat voor
mij een duidelijk teken om hier een vervolg aan te breien.
In 2005 werd datzelfde 'eventje'
overgedaan maar onder de vleugels van Sporta, met Toon als grote
bezieler. De 'Ventourist' ziet het daglicht. De verhoopte 200 à 300
deelnemers werd meteen het ongelooflijke aantal van 1250
sportievelingen die die uitdaging wilden aangaan! Beweegarmoede een
halt toe roepen is één van de grootste uitdagingen en drijfveren
van Sporta, dus dit nieuwe event paste perfect in dat plaatje.
Het is pas in 2013 dat de
overduidelijke verwijzing naar de kale Berg een naam krijgt: 'Mon
Ventoux'.
Eind juni is dit het grootste
wielervent dat in het land van de Ventoux wordt georganiseerd, maar
het is tevens ook het grote voorbeeld voor andere organisaties.
Natuurlijk komt zo een grote eer niet zomaar aanwaaien. Het is
doordat hier jaar na jaar respectvol met de lokale bevolking en met
de Berg wordt omgegaan, dat zij deze status mogen genieten.
Een groot deel van hun vrije tijd
proberen Toon en zijn vrouw Hilde hier in hun favoriete streek door
te brengen. In hun eigen Mas in Malaucène is het leven goed en zijn
vrienden steeds welgekomen. Ongedwongen samen genieten van de
lekkerste wijnen - dat hoeven zeker niet de duurste te zijn –
lekker eten en 'slow living', of het èchte 'joie de vivre' is hen
letterlijk op het lijf geschreven. Savoir-vivre ten voeten uit, net
als de echte Provençalen.
Daarnaast gaan ze uiteraard graag
met de fiets of scooter op pad. Niet enkel de koersfiets blijft een
prominente plaats innemen in Toon's Leven, sinds kort zijn zij
overtuigde e-bike liefhebbers, vooral omwille van het gemak waarmee
je hiermee voor uitstapjes onder vrienden de prachtige omgeving op
een rustige manier en over een grotere afstand kan verkennen. Geen
stress, enkel genieten. Al kan dat al wandelend ook natuurlijk, maar
zijn de afstanden die je aflegt aanzienlijk kleiner.
Al moet gezegd, dat een
'goededag'ritje op zijn 'Berg' steevast de start geeft van zijn
verblijf hier.
Het eerste 'werk' eens aangekomen,
is dat hij met zijn koersfiets de Berg opfietst zodat de berg 'terug
van hem' is en de hij van de berg... Hij is niet voor niets MMV,
'Monsieur Mont Ventoux'. Absolute recordhouder van het hoogste aantal
beklimmingen èn afdalingen in 1 dag, nl. 10! Rekent u maar
uit wat een onovertroffen prestatie dit is. Als boegbeeld van
beweegorganisatie Sporta en begeester van 'Mon Ventoux' kan dat
natuurlijk wel tellen...
Op één van hun vele gezamenlijke
uitjes gaan ze al eens graag elders genieten van het goeie
Provençaalse leven, eten & drinken.
Wat vindt u van de Franse keuken?
Voor mij is er een wezenlijk verschil
tussen de Franse keuken, die vaak misschien inderdaad wat overroepen
is en de authentieke Provençaalse keuken, die bulkt van de verse,
pure en smaakvolle producten die dit deel van het land rijk is. Een
grotere variatie aan prachtproducten is haast onmogelijk te vinden.
Het hele jaar door worden we hier verwend met kwaliteitsvolle
producten, direct van het land. Kan het mooier zijn dan op een
schaduwrijk terras plaatsnemen en genieten van de eenvoud van een
dagverse salade en fris rosétje?
Geldt de bekende uitspraak
'Frankrijk is een mooi land maar het is jammer dat de Fransen er
wonen' ook voor u?
Absoluut niet. Het is een land waar men
je welkom heet, waar iedereen vriendelijk is en een echte 'bonjour”
nog bestaat. Vooral hier in het Zuiden is die landelijke mentaliteit
dagelijks te voelen en te beleven en dat maakt het leven hier zo
aangenaam. Het is hier echt het compleet tegenovergestelde van
bovenstaande uitspraak!
Welke zijn jullie favoriete
eetadresjes rondom de Ventoux?
In Malaucène is dat Chez Laurette.
Wist je dat de chefkok, Maria, 2e werd in de Roemeense versie van
'Chef-kok'?! Toch besloot ze hier haar zaak, die ze runt met haar
man, Pierre, niet te verlaten voor de aanlokkelijke voorstellen die
ze aangeboden kreeg na haar deelname. Haar bordjes zijn ware
schilderijtjes en de smaken zitten goed. Bovendien zijn hun menu's
zeer aantrekkelijk geprijsd.
Iets verderop, aan het einde van de
Gorges de la Nesque, richting Sault, vind je in het piepkleine
Monieux een superzalig terras onder de platanen, 'Les Lavandes'. De
eigenaar is de burgemeester van het dorp en je eet hier
voortreffelijk en sfeervol.
Nochalant en ècht frans kan je luchen
bij 'Café de Paris' in Mollans-sur-Ouvèze, op de grens van de
Vaucluse en de Drôme.
Natuurlijk dromen zij ook graag eens
weg … Naast het proeven van de heerlijke wijnen die deze streek
rijk is, zijn zij ook geboeid door de druivenkweek, -teelt en
vinificatie. Jaarlijks proberen ze hier te zijn om de vendanges van
dichtbij mee te maken en – wie weet – ooit zelf wijn te verbouwen
en produceren!
Heeft u favoriete wijndomeinen?
Eigenlijk is dit gewoon het land van de
goede wijnen. In de nationale Belgische krant 'de Standaard'
verscheen onlangs een artikel over deze streek en dat zal de wijnen
alleen maar ten goede komen. Ondanks het feit dat ze volgens mij nog
te vaak ondergewaardeerd worden, maar daar komt verandering
in – gelukkig ! – , zijn ze hier van topkwaliteit. Wij zijn zelf
wijngeïnteresseerden en 'onze' wijnstreek heeft zeer veel te bieden.
De
AOC Ventoux bestrijkt een enorm gebied (tot Apt), en de noordelijke
wijngaarden zijn hoger gelegen, waardoor een tragere maturatie en
meer diepgang; daardoor krijg je uitzonderlijk goede witte wijnen die
door hun hogere ligging een erg mooi zurenpakket houden. Mijn inziens
zou men een onderscheid moeten maken tussen de 'hogere' en de
'lagere' Ventoux wijnen, maar wij hebben de wereld nog niet de weg
kunnen wijzen naar de écht goede wijnen...
Wij
zetten graag de lekkere wijnen van de Caveau de Beaumont-du-Ventoux
op tafel, die letterlijk rondom ons groeit.
Variatie,
proeven en ontdekken is hier natuurlijk ook op zijn plaats. Rondom
ons zijn we verwend met veel mooie wijndomeinen, zoals bv. Domaine de
Champ-Long in Entrechaux die o.a. een mooie witte wijn met een deel
Viognier in zijn gamma heeft.
Voor wijndomeinen met een prachtig
panoramisch zicht en bijzondere wijnen moet je in de Dentelles de
Montmirail zijn. In Lafare vind je na een klim van 1km, Domaine de
Coyeux. De fijnste Muscatwijn die ik ken, drink je hier. Ook domaine
de Cassan kan ons met zijn wijnen zeker bekoren, maar de omgeving
errond gaan verkennen en dan vooral de beklimming van of de wandeling
rond de pieken van de Dentelles de MontMirail maken, is een supertip!
Achter Le Crestet, ligt het immense
wijndomein van Chêne Bleue, die een magnifiek 360° zicht hebben en
die alle wijnregels aan hun laars lappen maar op hun manier hun
wijnen aan de man brengen. Knap vind ik dat.
Iets verderop, ligt het mooie
wijndomein Chamfort in Sablet wordt gerund door een Portugees en zijn
vrouw. Zij maken een zoete Rasteau die uniek is in zijn soort.
Maar ook aan de andere kant van de
Ventoux vind je natuurlijk ook uitstekende wijnen, zoals bij La Ferme
St Pierre in Flassan of Château Pesquié in Mormoiron.
Zijn er nog insidertips die u graag
meegeeft?
Als je kan, moet je zeker een ticketje
reserveren voor de avondspelen in het oude amfitheater van
Vaison-la-Romaine. Wonderlijk is dat, pure magie!
Qua cultuur, en daar hebben we het
eigenlijk nog niet over gehad, is onze streek ook al zo rijk! Een
lange geschiedenis typeert de streek en geeft een extra dimensie.
Er is nu trouwens een nieuwe restaurant
in Malaucène, Oppidum, dat gelegen is onder de plek waar het
allemaal ooit begon in Malaucène. Het is daar waar er in de 4e eeuw
voor Christus al een klein dorp, het Oppidum de Clairier, zou geweest
zijn... Zo'n weetjes, de oude stenen muren en de mythische verhalen,
maken het hier extra boeiend.
We spraken deze ochtend af voor een
interview over onze mooie Pays Ventoux maar het werd zoveel meer dan
dat. Passie, levenslust en tips vlogen ons rond de oren. Toon aan het
(Provençaalse) woord laten is een feest, nèt als onze Pays Ventoux
zelf.
