Toen we vorige zomer ons huis in de Rue
St Alexis kochten, onze huidige Maison Malaucène, kochten we er
eigenlijk nog iets kleins bij… een handige en felgegeerde garage pal in het centrum op 50m van onze Maison. Een goede garage dus, met
daarboven 2 verdiepingen, weliswaar in erbarmelijke staat.
Het was een garage met daarboven restanten van zo'n oud huisje waarvan je de authenticiteit van mijlenver kan ruiken; waarvan je je afvraagt hoe de voorbije levens erin er zouden uitgezien hebben; waarvan je je meteen ook afvraagt wat er in godsnaam toch gebeurd moet zijn dat het in deze staat terecht gekomen is; waarvan je denkt dat het wel eens mooi zou zijn om nieuw leven in te blazen ...
Het bleef op dat moment enkel bij een zachte mijmering elke keer we er kwamen want het was eigenlijk alleen maar de bedoeling om onze auto en/of fietsen te stallen,
maar daar staken mijn handige ouders een stokje voor…
De garage op zich
was best ok. We kochten het in een droge periode en er leek niets mis
met de laagste verdieping. Het was de gedroomde locatie om de auto en fietsen droog en veilig te stallen. Het huisje dat we kochten was eigenlijk een stuk huis dat ooit
afgesplitst werd van de andere kant, maar dan op z’n frans… wat
betekende dat met Provençaals regenweer – geloof ons, dat is de
Provence op zijn felste kant, mèt bakken water op zéér korte tijd
– er een enorm waterval gutste doorheen het hele gebouw! En dus ook de –
ahum, in orde zijnde – laagste verdieping binnen de kortste keren van een mooi grondlaagje water werd voorzien. Nu, gelukkig, staat de Provence ook
gekend om zijn droogste en warmste kant…
En zo was dat ‘euvel’ alweer snel
vanzelf verholpen, maar was het wel gedaan met ons beeld van dat ideaal stukje garage.
Toen we samen met mijn ouders beslisten
om van het gebouw dan maar terug een (t)huisje te maken, was de eerste stap dan ook het dak aanpakken. Franse aannemers, daar zijn al veel
verhalen over geschreven, en we kunnen alle clichés alleen maar
bijtreden… De vriendelijkheid zelve, maar op een 'devis' of
werkzaamheden is het tot in de eeuwigheid te wachten.
En zo begonnen we in september 2015 volledig zelf aan het
avontuur. Plannen werden gedroomd, technische tekeningen gemaakt, bouwaanvragen
ingediend, plannen weer gewijzigd en uiteindelijk werd er gewoon begonnen aan
een huzarenstukje van jewelste.
Gedurende de afgelopen 7 maanden verrichtte mijn vader heldenwerk en toverde hij beetje per beetje deze bouwval om tot een pareltje. Een waar chef d'oeuvre!
Om al die werkzaamheden, obstakels, bizarre taferelen, uren telefoons, dagenlange ontberingen en mooie verhalen in één blogpost te gieten is onbegonnen werk.
Beelden zeggen meer dan woorden dus laat ons misschien met een kleine introductie der werkzaamheden en veel 'voor & na'-foto's beginnen.
Eerst zochten we de ‘vochtproblemen’,
of het simpelweg binnen-regenen, op en vonden bizarre constructies van
de buren, waar niemand nog weet van heeft, maar wij wel al het nat
van kregen…
De bovenste verdiepingen hadden een
instabiele en zeer gevaarlijke vloer, klaar om erdoor te vallen. Het is als een wonder dat er niemand een vrije val heeft gemaakt door de rotte en dunne planken. Stukken en beetjes van een ooit gezellig huis werden teruggevonden en
verwijderd. De vloeren werden volledig weggehaald en de verdiepingen
werden opnieuw geconstrueerd op een iets interessantere (hedendaagse) hoogte.
In al deze tijd was er geen water of elektriciteit in het hele gebouw, want ook dat stukje werd indertijd vreemd genoeg afgesplitst waardoor er aan ons stuk geen enkele toevoer of afvoer meer toegewijd werd. Het laat dan weer zien hoe vindingrijk en handig je uit de hoek kan komen in tijden van nood...
En ook nu nog, terwijl we al een luttele 3 maanden druk telefoneren, mailen en praten met alle betrokken partijen, is er tijdelijk geen electriciteit meer, totdat monsieur Garcia, de Consuel, de EDF en de ERDF beslist hebben om gezamenlijk hun afspraken na te komen.
VOOR
En nu, 8 maanden verder, nam ik zo goed als het kon, weliswaar veel te vroeg in de ochtend en zonder verlichting, al enkele sfeerbeelden. De leukste zaken volgen nog, zoals de grote kuis en enkele afwerkingsdetails, om dan later nog eens een mooie, nieuwe fotoreportage te maken maar vooral eerst veel te genieten!
Dit pareltje zal dan voortaan door het leven gaan als
Maisonnette Malaucène
Ondertussen volgden in juni en juli 2 extra blogposts waarin we de evolutie van onze Maisonnette lieten zien:
- de volledige Maisonnette in al zijn glorie vind je hier
- de evolutie in de gevel en garage vind je hier
