Wie zijn wij ?!

2016 is een héél bijzonder jaar voor ons.

Een jaar vol persoonlijke feestdagen èn grote veranderingen...

Één en ander der veranderingen kon je hier de afgelopen tijd al lezen. De naam van deze blog werd vandaag ook veranderd in 'Mon Pays Ventoux' en dat heeft goeie redenen. 
Reden 1: Sinds enige tijd verschijnen er ook teksten en foto's van ons op De Kale Berg en heet ons stukje daar 'Mon Pays Ventoux' (klik hier). 
Reden 2: Met allerlei schrijfsels tussendoor wordt het verwarrend of het hier nu over onze vakantiehuizen gaat of over de streek. 
Reden 3: Het is een allesomvattende term over onze geliefde streek, waarvan ons hart steeds sneller gaat slaan. 
Reden 4: Dat zul je binnenkort hier ontdekken! ;-)

2016 met al zijn mooie veranderingen en feestdagen, maakt dat het ook een ideaal moment is om nu ineens tegemoet te komen aan de vele persoonlijke vragen die we krijgen!

Wie zijn wij?!

Tja ...

waar moeten we dan beginnen?!

We begonnen met het nemen van een recente gezinsfoto deze winter, aan de voordeur van onze Maison Malaucène.

Misschien kunnen we al voor een klein inkijkje in het creatieve en lekkere stuk van leven èn onze reis van een heel jaar lang doorheen Zuid-Europa, doorverwijzen naar onze eerste blog, Fête des Gamins:

fetedesgamins.blogspot.com

De Gamins, dat zijn wij.

Wij, dat zijn Guy & Dina, met Maxime & Clarice. Wij zijn een hecht gezin van 4, mooi verdeeld tussen 2 mannen en 2 vrouwen. Op dit moment wonen we in Mariekerke bij de Schelde en hebben we onze Maison en Maisonnette in Malaucène.

Naar opleidingen, hobby's, leeftijden, grondgebied, interesses en dergelijke meer wordt hier ook wel al eens gepolst, dus bij deze moeten we misschien een lang verhaal in een notendop toch even trachten samen te vatten?

Ahum. Hier gaan we, met enkele 'bijzonderheden' in willekeurige volgorde ... De meer poëtisch aandoende teksten zullen op een later tijdstip volgen ;-)

Guy * 40 * MTB * fietsen * koers * fietstechnieker * français in wording * meubelmaker * brocantes * tuin * interieurs * Provence * Mont Ventoux * 20 jaar samen met Dina * 15 jaar getrouwd met diezelfde Dina * lekker eten en drinken * natuur *

Dina * 35 * olijven * fietsen * Master in de L.O. * Trainer A triathlon * blogger * française in wording * landelijk en frans wonen * brocantes * Provence * Mont Ventoux * 20 jaar samen met Guy * 15 jaar getrouwd met diezelfde Guy * lekker eten en drinken * natuur *

Maxime * 10 * lopen * fietsen * sporten * natuur * gezelschapsspellen * etentjes * lezen * Provence * Mont Ventoux

Clarice * 8 * dansen * knutselen * natuur * lezen * lekker eten en drinken * Provence * Mont Ventoux

Het werd wel heel kort maar toch. Het geeft een idee. Wij staan zoals steeds open voor alle vragen, opmerkingen en suggesties ;-)

MM * binnenkijken * de roze kamer - deel 2

Afgelopen paasvakantie zaten we ook in onze Maison niet stil en werkten we aan wat details om het geheel nog aangenamer te maken voor onze gasten.

Wij houden van een authentieke Franse/Provençaalse stijl, aangevuld met sfeer en alle hedendaagse comfort. We proberen in dat kader zoveel mogelijk ons te laten leiden door de sterke basis van authentieke details van ons dorpshuis. Hier kan u de beginsels van deze roze kamer lezen. Van de meest opvallende nieuwe(afwerkings)details van de roze kamer, laten we vandaag graag enkele foto's zien.

Deze kamer is best groot en het originele plan was dan ook om ze in twee te delen. Zo was het, volgens de originele bewoners, ook in de jaren '50. Hoewel we houden van knusse hoekjes, kozen we er uiteindelijk toch niet voor om er kleinere 'hokjes' van te maken, maar de kamer in al zijn grootte te laten.

Het ijzeren 2persoonsbed bleef staan waar het stond maar de antieke kast kreeg een nieuwe plaats naast het bed. Op de plaats van de kast, kwam een stapelbed te staan. We lakten het stapelbed in eierschaal-wit, zodat alle details van de kamer mooi met elkaar matchen. Geen uitbundigheid aan kleuren, maar een mooie match van hout, taupe, gebroken wit en zachtroze.

Enkele tomettes (minstens 70jaar oud dus een verfraaiing en verzorging is op tijd en stond wel nodig) gaven we een speciale behandeling, zodat er nu veel tomettekleurige (oudrozetot donkerrood) schakeringen in de vloer zitten, zoals het de bedoeling is in de Provence.

De lichtroze muren kregen een extra laagje verf mee, zodat ze iets minder fel zijn. Tevens kochten we donker-taupekleurige lange linnen gordijnen, ter aankleding en verdere verduistering van deze kamer. De oude taupekleurige luiken maken het nochtans goed donker, maar de gordijnen helpen daar toch nog een handje extra bij.

Deze kamer kijkt uit op de oudste huizen van het dorp en de imposante StMichelkerk. Nu kan je leunen op versgelakte ijzeren hekjes, om nog meer (in alle veiligheid) van de zichten te genieten.

Entrechaux

Op een kleine 6km van Malaucène, vind je het pittoreske kleine Entrechaux.

Postcodegewijs horen ze bij elkaar maar voor de rest staat het 1000koppige Entrechaux op eigen benen, mèt een eigen burgemeester en alles erop en eraan. Hier kom je niets tekort ... lekkere restaurantjes, een bakker en terrasjes maken het leven letterlijk héérlijk, la douce Provence op z'n best. Langzaam is een term die hier mooi bij past, er is van niets teveel. Geen toeristische winkeltjes en overdreven poeh-ha, maar gewoon het echte goeie Zuid-Franse leven.

Op de weg ernaartoe, doen typische Provençaalse landschappen, vol olijfgaarden, cérisiers en wijnvelden, maar ook het kasteel en de aanblik van het dorpje, de omliggende boerderijen en mas, je meteen al watertanden bij het aanschouwen van al deze schoonheid.

Vroeger passeerden we er enkel langs als we de verkoeling opzochten van het heerlijk kabbelende water van de Ouvèze, onder de smalle maar hoge oude Romaanse brug. Een droomplekje bij het water... vereeuwigd zoals ik ze zie in deze pentekening (happy thought in mijn eigen profiel) die ik deze winter aan de Academie maakte. Meer 'live'beelden volgen in een volgende post.

Maar bon, simpelweg passeren, dat doen we dus al lang niet meer. Je kan van heinde en verre in de Noord-Westvalleien van de Ventoux, de château zien liggen... en dat dwingt je eenvoudigweg tot een bezoekje. De seizoenen maken dat je nooit twee maal hetzelfde ziet. Al maken de platanen het de toeristen steeds moeilijker in hun zoektocht naar het hogerop gelegen kasteel ;-)

Entrechaux heeft een mooi oud kasteel met bijbehorende ruïnes, waar je naartoe klimt via de oude straatjes en een wandelweg die je verwent met prachtzichten 360° rond. Op de top, aan het (privé)kasteel kom je adem tekort, niet enkel door het korte pittige klimmetje, maar ook door de aanblik van onze Reus van de Provence. 

Kan u de toren en top van de Ventoux vinden op elk van onderstaande foto's? Nietig maar groots tegelijkertijd...dat kan er maar één zijn!

Al deze foto's werden genomen op een late namiddagbezoekje in april 2016.

MM * binnenkijken * la terrasse tropézienne

Na alle binnenkijkers van onze Maison Malaucène die hier de revue zijn gepasseerd,

- klik hier om er meer te zien -

zijn we toegekomen aan ons favoriete stuk van het huis,

onze grote troef,

waar we al jaren,

- zie ook hier -

van dromen ...

Onze terrasse tropézienne.

Een dakterras, opengewerkt tussen de Provençaalse pannen,

is enorm populair in Zuid-Frankrijk,

vaak Zuid- of Westgericht,

zodat je optimaal een hele dag kan genieten van de zon.

Het geeft je een zalig gevoel van rust temidden van alle drukte die een stad of dorpje met zich kan meebrengen.

Een ideale combinatie.

Bij ons kijken we vanop dit terras uit op de omliggende huizen,

de imposante StMichelkerk

en de omliggende heuvels.

Het is er aangenaam vertoeven,

winters en zomers.

We behielden het 'solarium'

maar zetten het terras en de 'veranda' de afgelopen vakanties allemaal wat meer naar onze hand,
met een nieuwe vloer, opgefriste muren, nieuwe kleuren, ...

Het solarium is een gedeelte van het dakterras dat zich onder de pannen bevindt, met veel glaswerk,

zodat je er 's winters een heerlijk serre/verandagevoel kunt creëren,

en dus zalig kan genieten van de warmte van de winterzon.

Onderstaande foto's werden de afgelopen paasvakantie genomen,

na 19u 's avonds.

 

Maisonnette Malaucène

Toen we vorige zomer ons huis in de Rue St Alexis kochten, onze huidige Maison Malaucène, kochten we er eigenlijk nog iets kleins bij… een handige en felgegeerde garage pal in het centrum op 50m van onze Maison. Een goede garage dus, met daarboven 2 verdiepingen, weliswaar in erbarmelijke staat. 
Het was een garage met daarboven restanten van zo'n oud huisje waarvan je de authenticiteit van mijlenver kan ruiken; waarvan je je afvraagt hoe de voorbije levens erin er zouden uitgezien hebben; waarvan je je meteen ook afvraagt wat er in godsnaam toch gebeurd moet zijn dat het in deze staat terecht gekomen is; waarvan je denkt dat het wel eens mooi zou zijn om nieuw leven in te blazen ...

Het bleef op dat moment enkel bij een zachte mijmering elke keer we er kwamen want het was eigenlijk alleen maar de bedoeling om onze auto en/of fietsen te stallen, maar daar staken mijn handige ouders een stokje voor…

De garage op zich was best ok. We kochten het in een droge periode en er leek niets mis met de laagste verdieping. Het was de gedroomde locatie om de auto en fietsen droog en veilig te stallen. Het huisje dat we kochten was eigenlijk een stuk huis dat ooit afgesplitst werd van de andere kant, maar dan op z’n frans… wat betekende dat met Provençaals regenweer – geloof ons, dat is de Provence op zijn felste kant, mèt bakken water op zéér korte tijd – er een enorm waterval gutste doorheen het hele gebouw! En dus ook de – ahum, in orde zijnde – laagste verdieping binnen de kortste keren van een mooi grondlaagje water werd voorzien. Nu, gelukkig, staat de Provence ook gekend om zijn droogste en warmste kant…

En zo was dat ‘euvel’ alweer snel vanzelf verholpen, maar was het wel gedaan met ons beeld van dat ideaal stukje garage.

Toen we samen met mijn ouders beslisten om van het gebouw dan maar terug een (t)huisje te maken, was de eerste stap dan ook het dak aanpakken. Franse aannemers, daar zijn al veel verhalen over geschreven, en we kunnen alle clichés alleen maar bijtreden… De vriendelijkheid zelve, maar op een 'devis' of werkzaamheden is het tot in de eeuwigheid te wachten.

En zo begonnen we in september 2015 volledig zelf aan het avontuur. Plannen werden gedroomd, technische tekeningen gemaakt, bouwaanvragen ingediend, plannen weer gewijzigd en uiteindelijk werd er gewoon begonnen aan een huzarenstukje van jewelste.

Gedurende de afgelopen 7 maanden verrichtte mijn vader heldenwerk en toverde hij beetje per beetje deze bouwval om tot een pareltje. Een waar chef d'oeuvre!

Om al die werkzaamheden, obstakels, bizarre taferelen, uren telefoons, dagenlange ontberingen en mooie verhalen in één blogpost te gieten is onbegonnen werk.

Beelden zeggen meer dan woorden dus laat ons misschien met een kleine introductie der werkzaamheden en veel 'voor & na'-foto's beginnen.

Eerst zochten we de ‘vochtproblemen’, of het simpelweg binnen-regenen, op en vonden bizarre constructies van de buren, waar niemand nog weet van heeft, maar wij wel al het nat van kregen…

De bovenste verdiepingen hadden een instabiele en zeer gevaarlijke vloer, klaar om erdoor te vallen. Het is als een wonder dat er niemand een vrije val heeft gemaakt door de rotte en dunne planken. Stukken en beetjes van een ooit gezellig huis werden teruggevonden en verwijderd. De vloeren werden volledig weggehaald en de verdiepingen werden opnieuw geconstrueerd op een iets interessantere (hedendaagse) hoogte.

In al deze tijd was er geen water of elektriciteit in het hele gebouw, want ook dat stukje werd indertijd vreemd genoeg afgesplitst waardoor er aan ons stuk geen enkele toevoer of afvoer meer toegewijd werd. Het laat dan weer zien hoe vindingrijk en handig je uit de hoek kan komen in tijden van nood...

En ook nu nog, terwijl we al een luttele 3 maanden druk telefoneren, mailen en praten met alle betrokken partijen, is er tijdelijk geen electriciteit meer, totdat monsieur Garcia, de Consuel, de EDF en de ERDF beslist hebben om gezamenlijk hun afspraken na te komen.


VOOR

En nu, 8 maanden verder, nam ik zo goed als het kon, weliswaar veel te vroeg in de ochtend en zonder verlichting, al enkele sfeerbeelden. De leukste zaken volgen nog, zoals de grote kuis en enkele afwerkingsdetails, om dan later nog eens een mooie, nieuwe fotoreportage te maken maar vooral eerst veel te genieten!

Dit pareltje zal dan voortaan door het leven gaan als

Maisonnette Malaucène

Aandachtige lezers van onze site (hier) zagen al een korte beschrijving èn prijzen passeren, maar nu zijn er dus ook de foto's!

NA 

Ondertussen volgden in juni en juli 2 extra blogposts waarin we de evolutie van onze Maisonnette lieten zien:

- de volledige Maisonnette in al zijn glorie vind je hier
- de evolutie in de gevel en garage vind je hier