Zoek Maxime:
En als we achter ons kijken, zien we het pad (rechts) waarlangs we wandelden, het hele dal (links) van Beaumont-du-Ventoux, tot aan de Dentelles de Montmirail en verder ...
Zoek nogmaals Maxime:
En ... afdalen:
We krijgen hier zo onze kleine routines ;-) zoals 'Zondag-Wandeldag' ... (véél beter dan 'zondag Josdag' - haha, wie kent dat nog - dat wel!). De seizoenen veranderen hier magnifiek mooi en geven telkens weer andere zichten, kleuren en geuren. Ideaal om telkens weer te worden verrast.
De herst is -by far- het mooiste seizoen om te gaan wandelen (zie ook hier, hier en hier voor prachtige herfstbeelden). Je waant je alleen op de wereld op de rustige wandelpaden en wordt overbluft door de gigantische variëteit aan roestige en groene kleuren. Pas sinds vandaag komen de roodtinten ècht naar boven, afgelopen zondag waren er slechts zachte sporen te vinden van de herfst! De temperaturen zijn in de herfstmaanden ook héél aangenaam om te wandelen, fietsen , kortom bewegen. De zon geeft een zachte warmte en de blauwe lucht doet de rest. De Mont Ventoux neemt de weinige wolken die er dan zijn meestal voor zijn rekening. Kwestie van wat gezelschap te hebben op eenzame hoogte?
Gemakkelijkheidshalve vertrekken we graag aan onze thuis. Wandelmogelijkheden zat. Een picknick & voldoende water in de rugzak en off we go. Afgelopen weekend probeerden we een nieuwtje uit. Een niet-bewegwijzerd pad leidde ons hoog, héél hoog achter ons huis weg ... Een pad dat overduidelijk wel vaker bewandeld werd maar zonder markeringen, dus we hadden ook ab-so-luut geen idee hoever of hoelang deze wandeling ons leiden zou. Al een chance dat de Mont Ventoux een gemakkelijke leidraad daarin is. We klommen steeds hoger en hoger, met ongelooflijk prachtige vergezichten. We kwamen steeds dichter bij de Reus van de Provence en dus werden er een enorm hoevelheid foto's genomen. We kregen bij momenten ook een echt Oostenrijks Sound of Music gevoel tijdens dat wandelen op een rij en hoog boven het landschap ;-) Afdalen deden we tot aan de bekende Col du Comte. Eens dat punt gepasseerd, is het een 6tal kilometer huiswaarts langsheen 'au bout du monde', daar waar onze weg ophoudt voor gemotoriseerd verkeer en enkel de sportieveling verder weg geraakt...
De wandeling werd uiteindelijk geen te onderschatten tocht van een dikke 8 uur. Ja, de gamins zijn best wel wat gewoon. Een wandeling vol oohhs en aahhs is voldoende om de toenemende pijn in de kuiten te doen vergeten.
Het enige waar je best mee rekening houdt in de herfst, is dat het zonlicht vroeger gedoofd wordt en dus best op tijd terug thuis bent ... maar voor de rest?! Genieten!
Haha, ja 'zondag Josdag..'! Ik gebruik dat ook soms nog als grapje. Hoe zalig is dat zeg, dat jullie elke zondag wandelingen maken. Ik droom een beetje mee, nu het hier superdruk is met elke dag bergen schoolwerk, en ook in het weekend kan ik er niet van onder... Maar ik moet er door, en het dromen van de zon en de Provence maakt veel goed! Tot gauw.
BeantwoordenVerwijderen