Het was al sinds kerst 2016 geleden dat we nog eens een deftige wandeling op hoogte deden (zie hier). Vandaag was de dag (2 weken geleden nu al!) dat we met de wagen naar de Mont Serein reden. Wandelschoenen aan en ... off we were.
We kozen de middelste skipiste om het snelst op de top te geraken. Steil omhoog, al zie je dat niet op de foto's even duidelijk als wij het voelden... Onderweg kwamen we wel straffere berggeiten, gemsen, tegen! Prachtig om ze van dichtbij te mogen aanschouwen. Ongedwongen grazen, af en toe omkijkend naar die rare wandelaars, hen gadeslaand. Stilte rondom ons. Een prachtige natuurwereld onder de bereden wegen.
Op onderstaande foto's kan je de gemsen vinden ...
We wandelden letterlijk door en in de wolken. Een magisch schouwspel!
Naar beneden kijkend op de weg die de vele fietsers en wagens naar boven slingert.
Bij momenten voelde het aan als het einde van de 'Sound of Music', solitair, vrij en alleen, wandelend op het topje van de wereld.
Één skipiste start zelfs op de top en passeert dus de lager gelegen baan bij voldoende sneeuw. De krachten die deze kabels ondergaan zijn niet te onderschatten.
De beklimming zelf was pittig maar niet onhaalbaar. Van 1437m (Mont Serein) naar 1910m (Mont Ventoux - ok, al is er veel geleuter over de eigenlijke hoogte) op zo'n 5km met een kleine 500 +hm.
Ontelbaar veel foto's nemen is hier legio.
We waren echt in de wolken!
Om terug te keren naar onze wagen die geparkeerd stond aan Chalet Liotard, kozen we de GR4 die net na het uitzichtspunt aan de Noordkant, vertrekt. Slingerend naar beneden over zo'n 7km. Hele andere landschappen, de steile afgronden van de Ventoux en soms echt duisternis kwamen op ons pad, net als een ander groepje gemsen.
Onderaan de GR4, bijna aan de camping van de Mont Serein, kom je de oerbomen van de Ventoux tegen. De enige 7 bomen die hier in de 19e eeuw geleden nog stonden. In die tijd was de Berg letterlijk Kaal, beroofd van al zijn bomen en natuurpracht voor het bouwen van huizen en schepen. 20 jaar na de leeggeplukte Berg te hebben aanschouwd, bedacht men zich en begon een herplantprogramma. Het heeft zo'n 200 jaar geduurd vooraleer de Berg zijn originele aanzicht terug kon verwerven dankzij het herbebossen van de flanken en het groeien van al die bomen.
De kinderen voelden zich in de Efteling want ze hadden allemaal heel veel weg van de Sprookjesboom.. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten