Maison Malaucène: april 2019

In het achterland van Le Crestet, gesloten tussen les Dentelles de Montmirail en de verder en lager gelegen open Rhône vlaktes, ligt een ware verborgen parel in een oase van perfectionisme.

Chêne Bleu op de locatie/site van La Verrière, een Middeleeuwse site waarvan de vestiges teruggaan tot de 9e eeuw. Pas in 1427 kreeg de site de naam 'la verrière' of glasblazerij, door de glasblazer Aliot de Montvin die er zijn atelier installeerde. Één van hun wijnen werd dan ook naar deze Aliot genoemd.

Op zoek naar excellentie namen de eigenaars, Xavier & Nicole, hun voor om de 35 hectaren wijngaarden op hoogte (550m) met verschillende exposities (ideaal om verschillende druivensoorten te laten rijpen op verschillende momenten) en het oude heiligdom te restaureren met respect voor de authenticiteit, het verleden, de eigenheid van de omgeving en de natuur. Er wordt hier duidelijk met heel veel passie alles in het werk gesteld om tot uitstekende resultaten te komen en een uitzonderlijke esthetiek na te streven. Kwaliteit volgens de hoogste (internationale) standaards.

De keuze voor de blauwe eik kwam er doordat ze een geschikt logo zochten èn er al een bekend wijndomein bestaat in de Luberon met de naam La Verrerie die verwarring zou kunnen zaaien (zie hier) ... dus vonden ze in 2005, door de grote droogte, de oplossing in de oude dode eik die zich lager op het domein bevond. Een bevriend Provençaals kunstenaar, Marc Nucera, stelde voor hem blauw te kleuren net als de wijngaarden sinds mensenheugenis blauw kleuren na behandeling met kopersulfaat. Alle borden op het domein werden eveneens in deze blauwe verkleuring van koper gemaakt.

Voor hen representeert het de filosofie van hun project, als ideale metafoor, waarbij ze streven naar het bewaren van de integriteit, de schoonheid en de geschiedenis van het immense domein, maar tegelijkertijd zijn exceptionele kwaliteit en karakter tot uiting laten komen.

De familie kocht hier een vervallen landhuis in 1993 en begon rigoureus aan de restoratie van de wijnvelden en de gebouwen.

Door middel van een weldoordachte injectie van enkele miljoenen, renoveerden ze de oude gebouwen tot parels van esthetiek.

NON MIHI, NON TIBI, SED NOBIS

Gevoed door hun culturele ervaringen en door het Romeinse devies van delen van waarden, willen ze een gemeengoed maken door het samensmelten van respect voor de natuur (biodynamisch), een traditioneel savoir-fair en internationale vooruitstrevende kwalitatieve technieken.

NIET HET MIJNE, NIET HET JOUWE, MAAR HET ONZE

NIET VOOR MIJ, NIET VOOR JOU, MAAR VOOR ONS

Wij bezochten hen al op enkele gelegenheden maar boekten nooit eerder een privérondleiding in hun cave. Medio oktober 2018, net na de vendanges en voor hun wintersluiting (voor de lunches, picnicks ed), deden we dat wel. En wat een prachtervaring is dat. Een absolute aanrader voor wie houdt van vlekkeloos oenotoerisme. We ontdekten hun unieke visie en passie en waren enorm onder de indruk. Geen loze woorden maar vooral sterke daden door een bedrijf gerund door en als een familie, dag na dag.

Het summum van de rondleiding was de kelder, waar hun wijnen de tijd krijgen om jaren te rijpen en volledig tot uiting te komen. De druiven worden met evenveel respect behandeld als alles hier en worden dan ook met de hand geplukt. Ze kiezen er tevens voor om niet mee te doen aan de systemen van de verschillende appellaties om een volledige vrijgeleide te kunnen hebben in welke wijnen ze maken en hoe. De eerste jaren verkochten ze zelfs geen wijnen, en genereerden dus ook geen omzet, omdat ze erin geloofden dat hun wijnen de rust en stilte moesten krijgen om mooi te rijpen. Geen enkel jaar maken ze echt dezelfde wijnen en dat mochten we heel duidelijk ook proeven. Zeer boeiend.

Prachtplaatjes kunnen hier ongebreideld genomen worden. De rondleiding laat je hunkeren naar het proeven van dat goddelijke druivensap, dat meesterlijk werd omgezet in een topwijn, hors classifications. Ze kozen bewust nieuwe paden te betreden en hun 'eigen ding' te doen.

De vormgeving is overal, maar dan ook overal piekfijn. De rode wijnen rijpen allen in eiken vaten van hoge kwaliteit. De witte & rosé in de tempreatuur-gecontroleerde inox vaten.

De etiketten van de wijnen en het logo, doen heel klassiek Middeleeuws aan maar zijn wel degelijk nieuw en - alweer - goed uitgedacht door de creatieve vrouw des huizes, waarin alle aspecten, passies & leden van de familie, maar ook de historie van het domein tot in detail worden gerepresenteerd.

Na een uitgebreide rondleiding die charmant in goede banen werd geleid door Camille, hadden we de lunch ter plekke gereserveerd. Voorafgaand degusteerden we eerst nog hun rode en ene witte wijn (Abélard, Héloïse, Astralabe & Aliot) van verschillende jaartallen, waarbij we uitgebreid met Camille konden keuvelen.

De lunch is een uitgedachte accord mets & vins op basis van wat de moestuin (potager) op dat moment te bieden heeft, aan €60 per persoon. Ondertussen is er dit jaar (2019) een nieuwe chef, die ongetwijfeld ook een unieke aanpak zal hebben.

Reserveren is steeds een must.

Tot aan de toiletten toe is er begeesterd tot in detail te werk gaan bij de renovatiewerken. Eik voert de hoofdtoon in het meubilair en de kunstig gebogen deuren.

We kregen de eer en het genoegen om met de gastvrouw Sharon van de Chambres d'Hôtes het oorsponkelijke kloostergebouw te gaan bewonderen. Het is als een serieuze stap terug in de tijd nemen in dit authentiek gerestaureerde gebouw. Zo indrukwekkend dat we er sprakeloos naar stonden te kijken. Een zucht van de vele verhalen en geheimen die hier ooit circuleerden, veegde langs onze ogen & oren. Een levend museum waar hun gasten een stukje geschiedenis mee mogen schrijven.