Maison Malaucène: Puyméras * Le Girocèdre

vrijdag 18 september 2020

Puyméras * Le Girocèdre

Op een boogscheut van bij ons, zo'n 20 minuutjes en 15km westwaarts, vind je het kleine en niet-toeristische Puyméras. Mooi en authentiek, we schreven er ooit al eens over, zie hier, als één van de verborgen parels van de Arrière-Pays van Vaison.

Parking is er voldoende aangezien het er nooit ècht druk wordt. Bij het restaurant is er ook privéparking voorzien, handig. Let wel, dit is niet in de schaduw. De parking bevindt zich aan de Noordzijde van het dorp, net na de grote fontein en de lavoir.

Afgelopen zomer reserveerden we een tafeltje in de aangename binnenkoer van Le Girocèdre, het dorpsrestaurant dat al eeuwen meegaat. De burgemeester van het kleine dorpje is er de eigenaar en roert graag mee in de potten van de chef. Kan het authentieker?

Le Girocèdre is wat La Chevalerie is voor Malaucène. Een instituut, een vaste waarde die nooit mag verdwijnen. Een degelijke plattelandskeuken met typisch Provençaalse gerechten op de kaart.

Inmiddels 43 jaar geleden kocht Monsieur Trappo de locatie van zijn goede vriend Achilles. Origineel van Marseille afkomstig, voelde hij zich zo goed in dit kleine rustige dorpje dat hij besliste er nooit meer te vertrekken. Hij vestigde er zijn restaurant en ettelijke jaren later werd hij burgemeester van dit bucolische landschapsdorp.

De naam Girocèdre doet denken aan een boom en vaak zoekt men ook in de tuin naar welke boom het dan wel zou kunnen zijn... maar tevergeefs, net als de GaJuLea in Le Barroux, is le Girocèdre een samentrekken van de namen van de eigenaars: Gisèle en Roger Trappo en hun zoon Cédric. Gisèle is afkomstig uit Veaux, net om de hoek bij ons, waar de befaamde wandeling door de Toulourenc start.

Een vrolijke serveerster, met een een elegante nonchalance, ontblote buik bloot en lichaamsversieringen, dartelend tussen de tafeltjes door, maakt alles goed met haar enthousiasme. Zo is dat.

Er is geen menu, noch 's middags, noch 's avonds. Atypisch voor hier. Wij kozen ervoor om alles van de kaart te eten, zo kunnen we wisselen waar nodig. Eerlijke plats met lokale ingrediënten. De wijnkaart is keurig met een aardige keuze van wijndomeinen rondom en van de dorpscave. Na de klassieke apertitiefjes, dronken wij een frisse Lola, een Côte du Rhône van Puyméras zelf.

Zoals steeds namen we foto's van de gerechtjes zodat u een goede impressie krijgt van de lokale en authentieke keuken. Niet veel poe-haa, wel veel smaak.

Binnen loont het de moeite om even de wijnkelder te bezoeken. De voormalige eigenaars Achilles, hakte hem zelf uit de zachte Safrerotsen.

Zelfs op de heetste dagen van het jaar is het aangenaam vertoeven in hun dorpstuin. De vele hoekjes zorgen voor de nodige intimiteit en rust. Aarzel zeker niet om erom te vragen, ze zijn er – vanzelfsprekend! – zeer trots op!

Na het lunchen of dineren is een kleine wandeling doorheen het pittoreske dorpje zeker wel een aanrader. Misschien botst u er wel op de bekende Nederlandse TV-presentatrice Sonia Barend, die er al vele jaren een vakantiewoning heeft.